Ey kardeşim! Ali b. Hüseyin Zeyn’ul Abidin (rahimehullah)’ın anneye iyi davranma konusunda etkileyici ve mükemmel bir misal zikreder. Onun bu güzel sözlerine kulak ver.
 Bir gün kendisine: “Sen insanlar arasında ebeveynine en iyi davranan kimsesin, seni hiç annenle beraber yemek yerken görmedik” denildiğinde şöyle cevap verir:
"Annemin elini uzattığı bir şeye ondan önce dokunur da ona asilik etmekten korktuğum için böyle yapıyorum." Bu cevaba asla şaşırma! Zira bu sözün sahibi nübüvvet evinde islam ve takva üzere yetişti. Annesinin kendi üzerindeki hakkını bildiği için, nefsine bir sınır belirledi. İyiliğin sadece konuşmakla olmayacağını çok iyi biliyordu. Bilakis asıl iyiliğin anne babaya gönüllü olarak iyi davranmanın, yaptıkları iyilikleri itiraf ederek ve lezzet veren şeyleri sırf onlar için terk ederek yahut şahsi zorluklara katlanarak olacağını idrak etmişti.
 Onu razı etmenin, dil ile de olmayacağını biliyordu. Aksine her ikisine yapılan iyilik, kalpten dışarı saçılan sonrasında tebessüm oluşturan şeydir.